Co nowego?
Grosz praski
8 listopada 1412 roku podpisano tzw. Akt Zastawny – w zamian za pożyczkę w wysokości 37 000 kop groszy praskich król Węgier Zygmunt Luksemburski przekazał Koronie Polskiej część Spisza. Miejscem spłaty kwoty zastawnej miał być Zamek Dunajec w Niedzicy. Nie doszło jednak do niej nigdy.
Co wiemy o walucie, w jakiej pożyczka została udzielona?
Grosz praski na rewersie posiadał wizerunek wspiętego lwa czeskiego oraz łacińską nazwę w otoku: GROSSI PRAGENSES. Na awersie w centralnej części umieszczano koronę, a wokół niej otok z łacińskim imieniem panującego, zaś zewnętrzny otok awersu posiadał napis: DEI GRATIA REX BOEMIE. Grosz praski wprowadzono do obiegu za rządów króla czeskiego Wacława II na przełomie XIII/XIV w. Początkowo moneta zawierała ponad 3,5 gr. srebra. Po stu latach każdy bity grosz miał w sobie ok. 2 gr. tego kruszcu. Pożyczone Zygmuntowi Luksemburskiemu 37 000 kop groszy stanowiło równowartość ponad 4 ton czystego srebra.
Mennice zakonne po 1411 roku obniżyły zawartość srebra w swojej monecie mając na uwadze spłatę wojennych kontrybucji przy jednoczesnym sfinansowaniu własnych potrzeb. Wypłacenie takich sum wiązało się z wprowadzeniem do obiegu słabszej monety zawierającej mniej srebra niż kilkadziesiąt lat wcześniej.
×